Vanuit
Argentinië kun je met een boot over de Rio de la Plata, een inham van de
Atlantische oceaan, naar Uruguay. Het land dat na Suriname het kleinste land is
van Zuid-Amerika. Een land dat veel reizigers overslaan omdat er toch ‘niks’ te
doen is. Geen grote Oooo’s of aaaa’s. Geen wereldsteden. Maar wel heerlijk
rustig, niet te veel toeristen, en een koloniaal havendorpje dat op de UNESCO-lijst van monumenten van Werelderfgoederen staat. Na
veel grote steden en drukte hadden wij behoefte aan die rust en aan die stukken
zonder al die toeristen en weer heerlijk de binnenlanden in om lokalen te
ontmoeten. Argentijnen zijn al erg sociaal maar toch anders dan Uruguayanen (is
dit een woord??). Deze mensen zijn rustiger maar niet meer verlegen. Blij met
toeristen, erg aardig en je ziet bijna geen stress van deze mensen af komen.
Gewoon heerlijk leven op ‘hun’ ‘kleine’ landje… (5x groter dan NL)..
Dat
kleine havendorpje genaamd Colonia del Sacramento is een mooie pittoresk dorpje
met straten met vierkante klinkers (of te wel kinderkopjes maar dat vind ik zo
gruwelijk klinken, lopen over kinderkopjes…) mooie, oude huisjes waar de
gekleurde verf van afbladert, een van de mooiste zonsondergangen die ik ooit gezien heb, lieve straathonden die je beschermen en lieve, bange
katjes.
 |
| Voor eeuwig in de straat |
 |
| Gekleurde huizen |
 |
| oude auto's |
 |
| Oude stadspoort met een hond als bodyguard die de achter ingang in de gaten houdt. |
De eerste
dag was al geweldig mooi dan moet de rest van Uruguay ook heel mooi zijn. We
zijn het al gewend om auto te rijden in al die vreemde landen dus waarom gaan
we er hier niet eentje huren?? We besparen geld want de bussen zijn hier wat
duurder dan in Peru of Bolivia. Met z’n 2e een zuinig autootje is
perfect.
Recht door
Uruguay dan maar, de binnenlanden in. En dan is daar helemaal niet veel. Dat
vonden wij toch wel even fijn. Helaas waren wij het zo gewend om een 4x4 te
hebben en over ruwe wegen te gaan maar op dat moment hadden wij een klein
autootje die niet overal tegen kon, rustig aan dus. Elke keer als er een
vrachtwagen aankwam zaten we met samengeknepen billen want stel dat er een steen
op de ruit kwam of een klapband.. Maar
goed uiteindelijk zijn we door het mooie landschap van Uruguay gereden, zijn we
richting het strand gereden. De grote steden hebben we gemeden. Alleen de
rustige plekjes met niet al te spannende watervallen en rustige dorpjes, zwaaiend
naar mensen en honden die naar je banden willen happen.
 |
| Klein huisje, veel land |
 |
| Niet lekker liggen op het strand, daar was het te koud voor en te wild. Maar heerlijke strandwandelingen. |
 |
| Die reed dus... |
 |
| Zwaaien naar de gauchos |
Al met al een erg fijn land, we zijn er maar 4 dagen geweest omdat er ons verteld werd dat er 'niks' te doen was. Maar we hebben er van genoten. We hadden al een retour terug met de boot naar Buenos Aires dus we moesten terug maar ik denk dat we er anders nog wel even gebleven waren.
Buenos Aires was voor ons even een tussenstop (voor Uruguay waren we er al geweest) om door te gaan met de bus naar de Iguazu watervallen tegen de grens van Brazilië en voor een heerlijke Choripan met Chimmichurrie!! (chorizoworst met een kruidenolie/saus op een broodje)
 |
| De middelste zijn de Chorizoworsten. Links ervan een flink stuk vlees waar niemand van op kijkt in Argentinië. |
 |
| Een paar uur weer in de bus, 18uur. Dus af en toe een beetje slapen tussendoor is geen overbodige luxe... |
