Blij met een 4x4!

Wat een plezier hebben wij van onze 4x4. Geen probleem om over de ongeasfalteerde Carretera Austral te rijden. We rijden op ons gemak en stoppen wanneer we willen om te lunchen, af en toe een tukkie te doen in het bedje of natuurlijk om te plassen en heel veel foto's te nemen. Ergens in het midden van onze tour over de Austral zijn we gestopt in een plaatsje voor de capilla de marmol oftewel de kathedraal van marmer. Dit blijkt een gesteente te zijn die uit geslepen is door het water, het mooie marmer komt door het zonlicht erg mooi uit. Met een klein bootje (wij + 4 camera klikkende Japanners) konden we deze marmer bezichtigen. Mooi maar niet echt special..helaas.. de zonsopgang bij het water was op dat moment ook erg mooi, tussen de bergen door en het water werd steeds blauwer door het nieuwe licht van de dag.

Capilla de marmol

Zonsopgang

Mooi helderblauw water van het meer bij de marmols

In onze hele reis hebben we veel vrienden gemaakt, de honden. Ze liepen met ons mee overal. Of we nu te voet waren, op de fiets of met de auto. Ze vinden het leuk om je te volgen of op sleeptouw te nemen zoals hier.

Carretera Austral

Als we de Austral vervolgen zien we dat de bladeren van de bomen steeds meer hun groen gaan verliezen, de herfst is gekomen, de zomer is voorbij..

Erg veel fietsers op de Austral, toevallig hadden wij deze mensen ( Paul, geboren in NL maar vanaf zijn 16de in Canada gaan wonen, en zijn vrouw) ontmoet in El Chalten. 

Die doet het denk ik niet meer..

Mooie herfstkleuren

Ook zijn de boeren hard aan het werk. Hele weilanden vol met deze rollen hooi.

Dit is een zee,... een fjord van Patagonie. Erg mooi plaatsje!

Vandaar ook de keuze gemaakt om eerder terug naar Santiago de Chili te gaan om de auto te verkopen, het wordt kouder en je kunt niet echt meer zwemmen in de mooie meren of gezellig s'Avonds buiten zitten, de kampvuurtjes mogen ook niet meer ivm de droogte van Chili en Argentinië.
Maar voordat we terug gaan willen we nog even naar Peninsula Valdez...
En hiervoor moeten we natuurlijk weer over de grens van Chili naar Argentinië. Dit hebben we inmiddels zo vaak gedaan en dachten dit wordt een eitje.
Meestal kom je dan ook bij een grote douane, wordt alles gecheckt en gestempeld en kun je binnen een uur wel over de grens zijn. Nu hadden we blijkbaar een grens gekozen die iets anders was. Het begon al met een klein huisje dat een politie, douane en toeristen informatie kantoor is. De 'sheriff' vroeg of we een 4x4 hadden ivm dat we wat watertjes over moesten.. "ja hoor geen probleem" was ons antwoord. Hij vulde alles in het grote boek in (hier dus niet in de computer zoals bij alle anderen) en we konden door. Een 4x4 busje stond er ook en de chauffeur vertelde dat hij achter ons aankwam over een paar minuten want als we vast kwamen te zitten, kon hij ons er uithalen... "slik" wat is dit voor een rare grens overgang. Het was op dat moment 19.00u.
Na een paar kleine watertjes te hebben gehad, wat losse stenen dachten we 'was dit het nu, saai'. Maar nee hoor! Voor ons kwam er een rivier, van een paar meter breed en met veel grote keien er in. Rutger vertrouwde het niet en ging er eerst even zelf doorheen. "Het gaat wel qua diepte maar de stroming ben ik een beetje bang voor, naja avontuur wilden wij hebben..." daar zaten we dan,.. hup door het water. Rutger geeft wat gas en we belanden in het water, geen probleem maar in eens roept Rutger "we worden meegesleurd!!" De stroming was toch erg sterk. Een peut gas en we staan aan de overkant! Dat was rivier nr 1 van de 3 die we over moesten... Uiteindelijk waren we rond 21.00u bij de Argentijnse douane ( die heerlijk in hun joggingbroek zaten en ook ons in schreven in het grote boek, geen computer) in het donker op zoek naar een slaapplek was ook een heel karwei, we konden niets vinden. We waren in de 'middle of nowhere'. Uiteindelijk op het terrein van een estancia  gereden en aan de boer gevraagd daar te mogen slapen op zijn land "no hay problema". Die nacht was het erg koud terwijl we overdag nog aan het zweten waren van de warmte. S'morgens bij het wakker worden hadden we zelfs vorst op het dak van de auto.

Rijden in de middel of nowhere.. Helaas heb ik geen fotos van de rivieren, wel filmpjes, die komen een andere keer.

Douane aan de Argentijnse kant.

Even lekker gas geven. Hopelijk komt er geen auto aan van de andere kant...

We zijn erg vaak over de grens gegaan van ÇChili naar Arg, en terug.

Owja, ..Peninsula Valdez dus. Dit is een Unesco Heritage reserve. Met vele verschillende dieren zoals pinguïns, flamingos, gordeldieren, emu's maar de grootste attractie is de walvis. De walvissen komen aan deze kant van het water in verband met het zoeken van een vrouwtje die de charmes van de rond springende mannen niet kunnen weer staan. Helaas zijn wij buiten het seizoen maar we kunnen nog wel orca's zien alhoewel voor een kleine kans. We overnachten met de auto hoog boven op een klif met  uitzicht op zee. Weer een geweldige plek, we gaan dit toch wel erg missen als we de auto gaan verkopen.

Uitzicht over zee.

Erg vermoeiend dat rijden!

Geen woorden voor! Ons uitzicht s´nachts.

Onze auto is een beetje bang in het donker,..

De volgende dag met stoeltjes en goede moed op een plek gaan zitten waar we de orca's eventueel kunnen zien... jammer geen orca's. Maar wel een erg nieuwsgierig gordeldier, pinguïns die recht aan onze voeten zaten en een gezellig Nederlands stel.

Olifantzeehond, jazeker ze bestaan. Alleen jammer dat het mannetje van heel veel kilo er niet bij was. Want die had de slurf,,.. op zijn neus!! Als een neus dan.. Dit zijn de vrouwtjes maar ze zien er al anders uit dan een gewoon zeehondje.

Roadkill!! 

Ja deze zijn er dus ook! Die liep toevallig even op de autobaan.

Naar al dat moois hadden we een paar kilometer te gaan naar Santiago de Chile waar we de auto gaan verkopen. Nog even genieten van de laatste paar dagen en dit doen we door de auto flink te laten rijden en rijden. We hebben bijna 1900 km in 2 en halve dag gereden. De tocht er naar toe was niet echt mooi door de Argentijnse kant omdat er vooral veel droog land is en saaie dorpjes. Dus dan maar rijden....

Tja wat doe je als je lang in een auto zit en je een beetje gaat vervelen..

Erg veel langs de weg, mensen die zijn overleden. Ik weet niet waarom er rode vlaggetjes bij staan? 

Over de grens weer naar Chili, we hadden eerst onze korte broek en slippers aan, binnen 5 minuten was er in een keer sneeuw en ijs. Brr. 

Die had net iets meer baggage mee, zakken vol met aardappelen.