Het uitzicht veranderd al gelijk, de Andes komt weer in beeld. Langs ons een mooi meer en af en toe een klein watertje met een flamingo er in, op zoek naar eten. We rijden naar de Fitz Roy Range. Een gebergte dat er erg ruig uitziet, op het moment van rijden kunnen we nog niets zien want de wolken zitten er voor.
Daarvoor was het een erg mooie dag, blauwe lucht en warme zon. Toen we in El Chaltén ( een mooi dorpje net voor het nationaal park) aankwamen was het donkergrijs, en kwamen de sneeuwvlokken naar beneden. Sneeuw? En dat na maanden goed weer! Jassen, lange broeken en mutsen werden weer uit onze kledingkasten (storage boxen) gehaald. Brr.
Sinds een lange tijd gingen we op een camping staan want het was te koud. Binnen in de woonkamer/keuken van de camping ruik ik iets erg lekkers en het komt bekend voor, Pannenkoeken! Een NL stel was daar aan het koken. Dus een avond lekker Nederlands babbelen en ervaringen uitwisselen, helaas hebben we geen pannenkoek kunnen proeven...die waren te snel op.
 |
| Rutger's haar ging er weer af, bij een patagonische kapper. |
 |
| Fitz Roy met wolken |
We hoorden dat het al 2 weken erg slecht weer was in El Chaltén, de Fitz Roy was al een tijd niet gezien. Maar toch vol goede moed gingen wij op pad. Hier en daar al wat blauwe plekken tussen de witte wolken. We liepen op een pad met links en rechts mooie uitzichten, bossen vol groen en aparte bomen. Opeens vloog er een specht met rode kop langs en begon een gat te tikken in een boom. Mooie natuur. We liepen een stukje omhoog en in een keer tussen de takken van de bomen door kwam daar Fitz Roy te voorschijn. Een gebergte dat erg wild is, het lijken omgekeerde haaientanden met sneeuw op de toppen en rechts een gletsjer. Wauw wat een prachtig uitzicht. Uiteindelijk een flinke klim gemaakt om nog dichterbij de Fitz Roy te komen. De klim was best zwaar maar het mooie uitzicht maakte alles goed. Ook daar weer een NL stel tegengekomen, 2 doktoren we zijn dus in goede handen als we naar beneden lopen, de steile berg weer af.
S'avonds een keer lekker uiteten geweest met Renee en Ralf. Natuurlijk een fles rode Argentijnse wijn en een mals stuk koe. Het water loopt me al weer in de mond.
Steeds meer hadden we het idee, nu zijn we toch echt in Patagonië. De sneeuw en mooie gebergte maar die route 40 was toch echt, echt droog. Pas toen we naar El Calafate gingen, richting Gletsjer Perito Moreno. Dachten we nu wordt Patagonië toch echt werkelijkheid. Buiten het toeristische dorp El Calafate, is Nationaal Park Los Glaciares. Zo fijn om met je eigen wagen er heen te rijden, zonder al de andere toeristen. We kwamen er net aan het einde van de middag aan, zodat de meeste toeristenbussen weg waren. En we hadden geluk. We moesten wachten (dachten we). Je kon je auto weg zetten en verder met een busje gaan. (Om 18u terug) Of een halfuur wachten en dan zelf gaan zodat je om 20u (wanneer het park sluit) weg kunt gaan. Laatste natuurlijk, zodat we eindeloos kunnen wachten op de vallende ijsblokken. We dachten even een kleine wandeling te maken voordat we verder mochten. We liepen naar het water en het pad liep verder, om een klif heen en daar zonder aanwijzingen, bordjes enz was de gletsjer te zien. Blauwe lucht, helder (ijsgrijs) water en een wit, blauw glanzende gletsjer. 30km lang, 5km breed en 60m hoog. Gigantisch dus! Maar deze gletsjer heeft nog iets, namelijk deze gletsjer groeit nog 2 meter per dag. Dus met een beetje geduld en op het juiste moment kijken zie je een ijsblok vallen vanaf deze gletsjer. En geloof me, dit is gaaf om te zien en te horen. Je ziet eerst een stuk dat in sloom motion van de gletsjer afglijdt, in het water valt, een grote golf veroorzaakt en je hoort daarna een geweldige klap omdat het geluid pas later komt! Doordat dit zo gaaf was om te zien heb ik helaas geen foto's kunnen maken omdat ik alleen met mijn mond open en ogen wijd open kon kijken en keihard wow kon roepen, daarna was het ' oja weer vergeten om een foto/filmpje te maken..
 |
| Patagonische mus, erg dol op broodkruimels.. |
We hebben dus een paar uur daar op de wandelpaden gespendeerd, waar weinig mensen waren maar wel veel wind. De zon scheen en we hebben ,alweer, genoten.
En toen kwam er nog meer wind!... en die blies het verhaaltje uit...
 |
| Veel wind dus.. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten